Achtergrondinformatie:
Deze perronoverkapping op T staanders zijn gebouwd rond 1912, toen het nog gebruikelijk was om welstaal in platen aan elkaar te klinken tot de gewenste constructie ontstond. De T staander is niet toevallig ontstaan. De wens was immers om geen kolommen langs de perronrand te hebben staan, zodat mensen makkelijk en snel konden in- en uitstappen. Zowel de staalconstructie als het houten dakbeschot geven de overkapping karakter, dat vooral vanuit het reizigers perspectief goed te beleven is.
Bouwkundige details:
De T staanders hebben naast voordelen voor de gebruikers van het perron ook een nadeel in de uitlijning. De armen van de T staander vormen een lichte V vorm zodat neerslag die op het dak valt in het midden verzameld wordt in de goot en via regenpijpen kan worden afgevoerd. Maar de armen perfect symmetrisch krijgen, zowel per staander als bij de staanders onderling bleek moeilijker dan bij conventionele constructies met staanders op de hoeken en buitenlijnen. Zo zien we ook bij het grote voorbeeld in Gent (B) dat de dakrand over de lengte genomen eerder een glooiende dan een rechte lijn aanhoudt.
De Markenburg overkapping op T staander is goed te gebruiken in combinatie met de type B perronsegmenten. Wel zal met het plaatsen van de overkapping rekening gehouden moeten worden met eventuele perroninrichting, zoals trappen en abri’s. De hart op hart afstand van de T staanders bedraagt 74 mm in schaal 1:160 en 139 mm in schaal 1:87. Combinatie uitzonderingen zijn Bet03, vanwege de grote abri en Bet06, vanwege de lift.
Deze tussensegmenten zijn bedoeld om de perronoverkapping te kunnen verlengen. Het is aan te raden om een gehele overkapping in één keer op te bouwen, maar daarover meer in de handleiding.
